Pygmalion was een Griekse prins wiens hobby beeldhouwen was. Het liefst maakte hij beelden van sexy vrouwen. Op een dag maakte hij een beeld dat zo perfect was, dat hij er zelf verliefd op werd. Elke dag sprak hij liefdevol tegen het ivoren beeld en schonk het al zijn liefde. Aphrodite, godin van de liefde, was zo vertederd dat zij het ivoren beeld tot leven bracht. Pygmalion’s sterke wens om een vrouw van vlees en bloed te hebben, was gemanifesteerd.
Jouw overtuigingen over jezelf en het leven impacteren jouw gedrag naar de buitenwereld. Dit beïnvloedt weer de overtuigingen van anderen over jou en hun gedrag naar jou toe. Dit is het Pygmalion effect, of het fenomeen “selffulfilling phrophecy”.
Al wat je aandacht geeft, zal groeien.
Bange mensen leven in een gevaarlijke wereld. Dankbare mensen zien overal lichtjes. Een mooi voorbeeld van deze theorie is het leven van Victor Frankl, een joods psychiater die de holocaust overleefde.
In het concentratiekamp van Türkheim kwam hij tot de opzienbarende conclusie dat zelfs in de meest pijnlijke en inhumane situaties het leven potentiëel zinvol is.
Voor Frankl is de vraag niet wat wij van het leven moeten verwachte, maar wat het leven van ons verwacht.
Ik beschouw het dus als mijn eigen taak en verantwoordelijkheid om mijn eigen hart te helen, omdat mijn hart de blauwdruk is van de realiteit die zich manifesteert. Elke morgen doe ik mijn ogen open en ben ik dankbaar voor een nieuwe dag. Ik geef toe dat dit niet elke dag even vlot gaat 
